Geleneksel süreçlerde neden oluşturulduğu bilinemeyen, kimilerine kendilerini önemli hissetsinler diye tahmin yürüttüğümüz, belirli gün hafta takvimini dolduran belirli günlerimiz, haftalarımız var; şimdilerde o takvimlerde kalan ya da sosyal medyada goygoy yapmak için, hastaghlere bahane olan belirli günler, belirli haftalar.
Efendime söyleyeyim “Dünya Nüfus Günü, Dünya Kalite Günü, Yerli Malı Haftası, Vergi Haftası, Ebeler Haftası” gibi gibi sahiden çok belirli günlerimiz, gerçekten çok belirli haftalarımız var.
Eylül çizelgesinde ise bir gün var ki belirli, tüm günlere vasfıyla taş çıkaracak cinsten. “Okuma Yazma Günü”… 8 Eylül’ ün şansına bakın.
İnanış karmaşasından kurtulup, aydınlığa eriştiren ilk ayetin hikmetinden vasıl olan eylem, Yaratıcının ilk buyruğu “İkra! (Oku)”; bu yüce emrin azametinden ad alan bir gün “Okuma Yazma Günü”. Günün ehemmiyeti hayli büyük.
Ülkecek belki dünyacak büyük imtihanları okuma eksiğimizden verdiğimiz bu günlere su serpen ve çokta güzel denk gelen mühim güne dikkat toplama amaçlı kaleme alınan yazımız ise, yazmanın da gelişmişliğe nükte olması hasebinde.
Başlayalım.
İlk öğretimin zorunlu kılınmasının ya da alınan lise, yüksek okul, lisans diplomalarının aslında çöp olduğunun, ataların, büyüklerin de misalleriyle hakikat payı yadsınamaz. Öyle ki, en baba misalle kanıtlanabilir bu.
Fuzuli’ nin “Mey biter saki kalır. Her renk solar, haki kalır. İlim insanın cehlini alsa da, hamurunda varsa eşeklik; baki kalır” lafzının isabeti ile tüm hususların finali, hatta kapağı olabilecek ölçüde. Fakat, okuma ve yazma ile ilgili lafı güzaflar bitmedi.
Birkaç mektep bitirmeyi okuma, yazdığımız satır satır mesajları da yazma olarak algılama gafletine düştüğümüz için UNESCO bize bir güzellik yapmış. 8 Eylülü gerçek okuma ve yazma günü anlaşılsın, anlam ve önemi de özümsensin diye kim bilir; kutlanması için gururlandırmış.
Nükteler, tarizler, hicivler bir yanda dursun artık. “Oku!” emrinin idrakine vardığımız, okuyarak zenginleşeceğimiz, asıl birikimin okumanın olduğu, sıkıyor da olsa her cümlede okumanın geçirilmesinin yersiz olmayacağı nihayete doğru götürürken yazımızı, bir kere daha önemine vurgu yapalım:
“Okumak insanı doldurur, insanlarla konuşmak hazırlar, yazmak ise olgunlaştırır” altın değerinde bu Bacon efsanesi sonrası araştırmalar yürek sızlatsa da, ülkemizde 5 milyona yakın okuma yazma bilmeyen olduğu gerçeği olsa da, inatla, ısrarla, azimle “Oku!”, “Yaz!”
Bir yanda okuma yazmayı bilmeyen 5 milyon insan, bir yanda okuma yazmayı bilse de cehalet savaşında mağlup olan milyon milyon insan.
Hepimiz o savaşta yeniğiz. Çünkü, okuma eylemi bitmez. Okumanın ve öğrenmenin hep umman gibi olduğu söylenmez mi?
Çağ atlatan, çığır açan icatlarda kağıt, mürekkep, matbaa varken okuma ve yazma da şüphesiz bir büyü vardır final cümlesi ile, saygılar.
Belirli Gün, 8 Eylül Okuma Yazma Günü kutlu ol!
